Hrabia Zygmunt na starość był wstecznikiem, za młodu katastrofistą. Zresztą już za młodu pisał: "poza arystokracją nie ma nic w Polsce, ani talentów, ani światła, ani poświęcenia. Nasz stan trzeci jest niczym, nasi chłopi są maszynami. My jedni stanowimy Polskę". Za młodu zdawał sobie jednak sprawę z nieodwracalnego zwycięstwa sił postępu: "Radykalizm poniesie nas, by nas obalić i zetrzeć z ob­licza ziemi" - i za młodu uogromniał swój strach do prze­czucia ogólnej katastrofy "jakowaś klęska olbrzymia zbliża się ku światu". Tak zwierzał się ojcu, przed którego męską ener­gią i stanowczością jego mięk­ka, masochistyczna natura ko­rzyła się zawsze. "Nieboska Komedia" jest wyrazem tych przekonań i obaw wzburzonego feudala. Jakie uczucia w niej dominują? Prze­rażenia i nienawiści. Przeraże­nia przed tym, co musi nastą­pić - Krasiński rozumiał i u-znawał, że nastąpić musi - i nienawiść do tych, których o wielką inspiracj