Autor libretta nie uszanował klasyka, kompozytor nie miał pomysłów, reżyser pewnie spał na próbach. Oto napisana z okazji stulecia urodzin Gombrowicza opera według jego "Iwony, księżniczki Burgunda". "A cóż to za koczkodan?" - pyta król Ignacy, gdy jego syn przed­stawia mu irytująco milczącą Iwonę, z którą dla zgrywy za­mierza się ożenić. "Iwona, księżniczka Burgunda", tragifarsa napisana przez Witolda Gombrowicza w połowie lat 30. ubiegłego wieku, jest historią mezalian­su, która - choć przebrana w kostium spa­rodiowanego Szekspira - tak naprawdę wy­wodzi się z mieszczańskiego salonu i przez problem skandalu w rodzinie zdradza po­winowactwa z "Moralnością pani Dulskiej". "A cóż to za koczkodan?" - chciałoby się zapytać twórców operowej wersji "Iwony", którą pokazano na festiwalu Warszawska Jesień. Przy czym od razu mówię, że słowo "koczkodan" jest epitetem subtelnie ironicz­nym jak na tę chałę, którą nam zafundowa­li: komp