"Iwona, księżniczka Burgunda" Witolda Gombrowicza w reż. Grzegorza Jarzyny, koprodukcja TR Warszawa, Teatru Narodów w Moskwie oraz Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie. Pisze Witold Mrozek w Gazecie Wyborczej.

Grzegorz Jarzyna wystawił Gombrowicza w Państwowym Teatrze Narodów w Moskwie. Udany rosyjski debiut jednego z najważniejszych polskich reżyserów świadczy o tym, że zamiast sięgać po scenariusze filmowe, Jarzyna powinien częściej realizować na scenie dramaty. W "Iwonie. Księżniczce Burgunda" z 1938 r. dopatrywano się parodii Szekspirowskich dramatów. Wystawia się ją jako sztukę o przemocy i potędze mechanizmu projekcji. Na królewskim dworze każdy widzi w niezdarnej i przeciętnej Iwonie to, co chce zobaczyć. Królowi Ignacemu przypomina ona dawno zapomnianą wykorzystaną młodą dziewczynę; królowej Małgorzacie kojarzy się z własnymi grafomańskimi wierszami. Książę Filip oświadcza się "przybłędzie" - trochę w geście buntu wobec rodziców i dworskiej formy, ale bardziej dla okrutnej zabawy. Wszystko zmierza do finału tyleż makabrycznego, co groteskowego - podczas uroczystej kolacji rodzina królewska porywa się na życie obcej... karasiem, któ