Kochany Janku! Powiadasz w szpalcie pierwszej, wiersz 23 od dołu, swego artykułu o Ionesco, nr 351, że wytłumaczysz czytelnikom, jak jest naprawdę. Ponieważ w dalszym ciągu swego artykułu zapowiedź swą spełniasz, muszę Ci donieść, że naprawdę jest znacznie gorzej. Albowiem: piszesz, że "Dialog"0 przyniósł, tekst słuchowiska "Którzy upadają", jako pierwsze pismo na świecie. Otóż naprawdę jest znacznie gorzej: "Lettres Nourelles" opublikowały tłumaczenie tego tekstu jeszcze w marcu br., o czym w swoim czasie donosiłem czytelnikom "Przeglądu"; powiadasz, że Becketta, Ionesco i Adamowa łączy tylko jedno, a mianowicie: po pierwsze to, że żaden z nich nie jest Francuzem, po drugie to, że wszyscy trzej są czymś nowym w teatrze, po trzecie to, że są awangardowi. Ale naprawdę jest znacznie gorzej, bo - jak wynika z powyższego - wymienionych autorów wcale nie łączy tylko jedno, lecz więcej niż jedno, a nadto również i co innego, o