Realizacja dzieła scenicznego, a zwłaszcza dramatycznej formy muzycznej, musi być wynikiem, między innymi, określonego traktowania słowa i muzyki w ich wzajemnym stosunku. Zarówno reżyser całości, jak i kierownik muzyczny muszą każdorazowo odpowiedzieć sobie i innym na pytanie: Jakie prawa rządzą przebiegiem i kształtowaniem dzieła? Inaczej łatwo może dojść do niezamierzonego konfliktu pomiędzy materią dźwiękową a jej realizacją. Leos Janacek, podobnie jak i Beniamin Britten, Maurice Ravel, Modest Musorgski i wielu, wielu innych - wyprowadzał wszystko, co się dzieje w muzyce z mowy. Można to ująć - z dialogu i to nie tylko w sensie treściowym, ale i formalnym. Muzyka Janacka w każdym momencie charakteryzuje się rytmometryką słowa, a tempo rozwoju tej muzyki nie jest tempem muzyki, lecz tempem mowy. Jeśli przebieg całości będziemy realizowali zgodnie z nakreśloną kreską taktową, to otrzymamy dziwoląg, który nuży, męczy i tworzy postać