SCENARZYSTA, reżyser i aktor w jednej osobie, Woody Allen jest artystą szeroko znanym w Polsce. Można nawet mówić o jego popularności. Zapamiętaliśmy go jako kapitalnego aktora i scenarzystę z filmu "Manhattan", w bezwzględny sposób przeprowadzającego na sobie "wiwisekcję". Drapieżna śmieszność, czy raczej ośmieszanie łączy się u tego artysty z głęboko ukrytym współczuciem dla siebie i ludzi w ogóle. Z jego filmów przeziera dramatyczne pytanie: co było i jest słuszne, co było niefortunnym rozmijaniem się, co było bezsensem, a co powinno być jakąś wartością w życiu. W filmach Woody Allena wiele jest śmiechu. Czasem niegłośnego, ale poruszającego publiczność. Niekiedy śmiechu połączonego z odrobiną złośliwości albo wywołującego u widza poczucie wyższości wobec postaci z ekranu. Twórczość ta, mimo akcji wartkiej, pełnej śmiesznych sytuacji, nie usposabia jednak do bezmyślnego pogardzania jego bohaterami, do oceniania ich w spos