"Lalka" jest teatrem niezwykle twórczym, ciągle poszukującym, nie­spokojnym. Nie jest to, niestety, cechą wszystkich teatrów lalko­wych. Niektóre spektakle "Lalki" urzekają liryzmem, wprowadzają jakiś prawdziwy dramat życia w dyskretnym poetyckim ujęciu. Takim spektaklem było ,,Krzesiwo" (według Andersena), takim jest obecnie - "Guignol w tarapatach" L. Moszczyńskiego i J. Wilkowskiego. Zamysł autorów scenariusza bardzo interesujący: pokazać mło­dej, polskiej publiczności czym jest teatr lalek we Francji, czym po­winien być wszędzie, "gdzie na świecie istnieją jeszcze zło, głód i strach", gdzie "są ludzie biedni i krzywdzeni". Dekorację główną stanowią dwie wielkie fotografie - pocztówki two­rzące panoramę Paryża widzianego z góry. Na tym tle biedny lalkarz, przypominający stylem bycia pary­skich "gawroszów" rozstawia swój wędrowny tea