"Koncert życzeń" wg Franza Xaviera Kroetza w reż. Yany Ross, Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie i TR Warszawa. Pisze Fanny Kaplan na swoim blogu profilowym.

Istnieją takie czynności, które każdy z nas zna i które wykonuje praktycznie codziennie. Powrót do domu po pracy, kiedy jesteśmy tak zmęczeni, że nawet nie mamy siły gotować i zadowalamy się kanapkami. Pospieszne przetarcie lustra tuż po tym, kiedy wycisnęliśmy pryszcza. Krzątanie się po domu, podczas gdy w tle gada telewizor, a umówmy się, że telewizor z reguły gada dużo, głupio i tandetnie. W spektaklu Yany Ross wchodzimy w życie bezimiennej kobiety i obserwujemy ją po powrocie z pracy do domu. Przyglądamy się jej rutynowym działaniom - kiedy robi sobie herbatę, kiedy pierze ręcznie przed chwilą zdjęte rajstopy, kiedy odmawia sobie wymemłanych kajzerek na rzecz dietetycznego pieczywa marki Wasa. Widz może obejść mieszkanie z każdej strony, przyjrzeć się życiu bohaterki, może wkroczyć w jej intymność - obserwując, jak aktorka zsuwa spodnie i siada na sedesie, czy jak cicho łka, słuchając szlagieru Leonarda Cohena. Ale tę voyeurystycz