"Bez wyjścia" w reż. Barbary Sass w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Agata Tomasiewicz w serwisie Teatr dla Was.

Przy wystawianiu Sartre'owskiego "Bez wyjścia" (tak brzmi tytuł dramatu w tłumaczeniu Antoniego Libery, szerzej znany jako "Przy drzwiach zamkniętych") warto wykrystalizować ideę stojącą za sytuacją przedstawioną, z drugiej zaś strony relacje między trojgiem bohaterów generują tyle napięć, że inscenizacja nie musi równać się przyjęciu chłodnej intelektualnej optyki. Reżyserce Barbarze Sass udało się tak pokierować aktorów, by stworzyć gęstą atmosferę opresji. W przypadku "Bez wyjścia" trudno jest wdrożyć nowatorskie strategie inscenizacyjne - te mogłyby przyćmić wymowę dramatu. Scenograf, Paweł Dobrzycki, kreuje klaustrofobiczną przestrzeń. Mała scena Teatru Dramatycznego jest dodatkowo zamknięta ścianami uformowanymi na kształt fali. Tylną część pomieszczenia zabudowano masywnymi drzwiami. Wewnątrz znajdują się trzy jednakowe siedzenia. Muzyka Michała Lorenca to wybrzmiewające przy kluczowych kwestiach nienatarczywe motywy. Osta