"Śmierć i dziewczyna. Dramaty księżniczek" w reż. Suse Wächter (1), Dagmara Lutosławska (2), Agnieszka Korytkowska-Mazur (3), Maria Kwiecień (4), Małgosia Głuchowska (5)w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Joanna Derkaczew w Wysokich Obcasach, dodatku Gazety Wyborczej.

Być może bajki o księżniczkach odchodzą w przeszłość wypierane przez wojownicze 'Czarodziejki z księżyca', 'Atomówki' czy 'W.I.T.C.H.'. Na razie księgarnie puchną od bajek, w których kruche księżniczki są kłute, trute, więzione, pożerane. I tylko za sprawą dzielnego królewicza odzyskują jako taką integralność cielesną. Elfriede Jelinek wydobyła z dziecięcych historyjek całe absurdalne okrucieństwo. Gdy bohaterki zbioru 'Śmierć i dziewczyna' opowiadają, co działo się z ich ciałami, uderza nie tylko drastyczność obrazów, ale i język. Księżniczki (te bajkowe jak Śpiąca Królewna i te współczesne jak Jackie Kennedy czy Marilyn Monroe) wierzą w system, który traktuje ich fizyczność jak towar. Zgadzają się być męską fantazją, ubraniem, publicznym wizerunkiem do ogólnego użytku. Pięć reżyserek, które wystawiły dramaty księżniczek w Teatrze Dramatycznym, miało więc do wyboru: pójść w traumę albo zabawić się z autorką