W imię niewzruszonych ka­nonów obyczajowości, zgodnie z zasadami, które obowiązywały w tym kraju z pokolenia w pokole­nie, w poczuciu przynależności do pewnej sfery społecznej i wreszcie dla opinii i dla religii - Bernarda Alba zbudowała i strzegła swego domu kobiet. Ileż w nim kryło się namiętności, skrywane­go buntu, niewyżytej energii. Ile zawodu wobec życia... Frederico Garcia Lorca pisząc tę sztukę w roku swej tragicznej śmierci (1936) przedstawiał rzeczy­wistość wobec której się buntował i którą starał się rozbić i unicestwić. Dziś ta sztuka, mniej poe­tycka od innych sztuk Lorki, stanowi nie tylko pewien cie­kawy dokument epoki, ale tak­że odsłania przed nami głębię ludzkich przeżyć i doznań tak znakomicie uchwyconych i zarysowa­nych. "Dom Bernardy Alba" jest ponadto sztuką, która stwarza okazję do znakomitego popisu ak­torskiego dla wszystkich niemal wykonawczyń. Przedstawienie Poniedziałkowego Teatru TV we wnikliwej i