"Poezja jest moim przekleństwem, dlatego, że nie chcąc jej, stałem się poetą we wszystkim co robię, również i w słuchowiskach, i w teatrze." Te słowa Stanisława Grocho­wiaka dzisiaj, w 10 lat po jego śmierci nabierają szczególnego znaczenia. Pozwalają na spokojne spojrzenie z dystansu na owo ukochanie poezji przez te­go pisarza. Zaiste, we wszystkim co two­rzył był poetą. Był poetą tak­że w teatrze. Warszawski Te­atr Dramatyczny chcąc uczcić okrągłą rocznicę śmierci znako­mitego dramaturga wystawił "Okapi". Ten poetycko napisa­ny dramat, powstały na 2 lata przed śmiercią jego autora, łą­czy w sobie literaturę i życie, groteskę i dramat, prawdę i zmyślenie. Tak jak wszystkie dramaty Grochowiaka. "Okapi" jest utworem wie­lowarstwowym. Jego akcję osadził autor na początku naszego wieku "gdzieś w Europie". W warstwie fabularnej jest to hi­storia kobiety z ludu, szwaczki, w której przytulnym man­sardowym mieszkanku bywa­ją goście