"Kto nie opowiada i nie słucha opowieści, żyje tylko przez chwilę" - mówi profesor Szlemiel i przysiada w roztargnieniu na obra­mowaniu wieszaka po tym, jak w dzień swoich urodzin zgubił parasol, teczkę, kalosze, a nawet adres własnego mieszkania. Po części nie­zguła, po trosze nudziarz, profesor odznacza się jednak wyjątkowym optymizmem i odpornością na spotykające go nieszczęścia, co daje się poznać po rozmowie filozofa z bezdomnym psiskiem. Jesteśmy w No­wym Jorku, w tle zjawiskowy widok na Most Brookliński pod wielką lampą księżyca. Z delikatnym dźwiękiem rozsuwają się drzwi na uli­cę, którą spieszą zapracowani nowojorczycy, pędzą taksówki i wolno kuśtyka człowiek-kundelek z siatką pełną pluszowych skarbów. To dla psiego towarzysza (Arkadiusz Janiczek), a przed całą gromadą dzieci w Teatrze Narodowym profesor Szlemiel (Krzysztof Wakuliński) roz­poczyna swoje "opisanie świata" według prozy Isaaca Baschevisa Sin­gera. A świat