Fenomen Henryka Tomaszewskiego polegał na stworzeniu zupełnie nowej formy sztuki scenicznej. Artysta nazwał ją teatrem ruchu - pisze Jadwiga Majewska w miesięczniku Teatr.

Gdyby zapytać o źródła teatralności w polskim tańcu współczesnym - a zarazem o źródła taneczności w polskim teatrze, to odpowiedzi na oba pytania zaprowadziłyby nas do tego samego punktu. Jest nim "polski teatr przemiany", czyli dokonania Osterwy, Limanowskiego, Schillera, Iwo Galla. Dalej trop prowadzi do tradycji dramatu romantycznego oraz romantycznie i narodowo traktowanej tradycji tańca ludowego. I jedna, i druga ścieżka, jakkolwiek intuicyjnie oczywiste, zasługują na rzetelne zbadanie. W tym tekście szkicuję zaledwie interpretację pewnych faktów i daję wyraz przeczuciom. Tomaszewski - kontekst historyczny, czyli na początku było słowo Chociaż teatr średniowieczny (ciągnący się u nas aż po barok) był bardziej uniwersalny (bo chrześcijański) i szerzej dostępny (bo mieszczański), to dopiero w oświeconym wieku osiemnastym, w pisanych w owym czasie dramatach, pojawia się polska obyczajowość, a wraz z nią tematy z życia ludu oraz formy j