WŁAŚCIWIE można by dla omawianych tu sztuk pisarzy wymienionych w tytule tego felietonu znaleźć łatwo jakiś wspólny mianownik: każda z tych sztuk jest protestem przeciw zastanemu światu, wypływającym z humanistycznej postawy twórców. Są to jednak tak różne osobowości twórcze i tak są zróżnicowane poetyki ich scenicznych wypowiedzi, że doszukiwanie się wspólnych cech, decydujących o ich obliczach ideowych i artystycznych byłoby przedsięwzięciem ryzykownym lub przynajmniej jałowym. Chcę dziś zrelacjonować moim Czytelnikom przedstawienia trzech sztuk, których premiery odbyły się pod koniec ub. sezonu i które rozpoczęły nowy sezon w teatrach warszawskich. Są to: "Przed wschodem słońca" Gerharta Hauptmanna(1), "Senat szaleńców" Janusza Korczaka(2) i "Słowik" Ernesta Brylla(3). Przed czternastu laty odbyła się na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego polska prapremiera jednej z ostatnich sztuk Hauptmanna, znanego u nas przede wszystkim jako autor