"Harper" Simona Stephensa w reż. Grzegorza Wiśniewskiego z Teatru im. Żeromskiego w Kielcach na festiwalu Boska Komedia. Pisze Fanny Kaplan na swoim facebookowym profilu.

Sprawa jest bardzo prosta. Rzecz dzieje się w Wielkiej Brytanii, główną bohaterką jest kobieta w wieku zirka about lat 40. Właściwie to tę Wielką Brytanię wspominam tu jedynie ze względu na tradycję literacką i teatralną, o której zaraz. W gruncie rzeczy Harper jest kobietą, jakich pełno na całym świecie i wcale nie musiałaby mieszkać na Wyspach: zapracowaną, tyrającą jak wół w firmie, w której ma same nadgodziny, a szef nią pomiata; z pomiatającą nią rodziną - rozkapryszoną nastoletnią córką i mężem, który z początku wydaje się nieudacznikiem, później okazuje się, że nie może podjąć sensownej pracy ze względu na kryminalną przeszłość, którą kobieta uparcie wypiera (oczywiście do czasu). Do tego dodajmy rodziców bohaterki, toksyczną matkę stawiającą Harper wygórowane wymagania i wyidealizowanego ojca, którego już nie poznamy, bo Harper spóźni się na odwiedziny w szpitalu na prowincji i zastanie tam tylko puste łóżko