"Królowa Śniegu" w reż. Włodzimierza Nurkowskiego w Teatrze Ludowym w Krakowie. Pisze Paweł Głowacki w Dzienniku Polskim.

Zamieć zimowa jest powłóczystym pląsem fachowo wykrochmalonych prześcieradeł. Grupa cichych Indian z plemienia bez nazwy, w programie do przedstawienia "Królowa Śniegu" Hansa Christiana Andersena nazwana Demonami śniegu (Patrycja Durska-Mruk, Renata Nowicka, Barbara Szałapak, Jagoda Pietruszkówna oraz Jan Nosal), odziana w komplety świeżej pościeli, w stylu człapiącym okrąża scenę. Indiańskie Demony śniegu dzierżą w garściach długie kije z przytwierdzonymi doń prześcieradłami, obracają się wokół własnych osi, z głośników zaś dochodzą stosowne szumy, wycia i gwizdy. I oto mamy na scenie zimową zawieruchę! Zaraz wkroczy Królowa... Jednak myliliśmy się. Królowa Śniegu nie wkracza. Królowa Śniegu wjeżdża, albowiem jest damą zmotoryzowaną. Jej pojazd to gigantyczny postument, na silnik zaś składają się bodaj dwa indiańskie Demony śniegu (czyżby to był silnik dwusuwowy?), które pchają giganta. Tuż nad sceną słychać subtelne zg