Sztuka jugosłowiańskiego pisarza jest tekstem cennym, burzącym stereotyp zgody na różne wynaturzenia życia społecznego, na mechanizmy funkcjonowania klik środowiskowych, z ich brutalnością, okrucieństwem, prymitywnym cynizmem. lvo Breśan posługuje się parafrazą literacką, efektem naturalnego w tej formie komizmu łagodzi ponury obraz stosunków na jugosłowiańskiej prowincji lat 60. Spółdzielcy z Głuchej Dolnej "kując" z mozołem i przetwarzając "Amleta" Szekspira, "burżuazyjnego autora kapitalistycznej Anglii", są nieodparcie śmieszni. Reszta, czyli oni sami w ich zniewoleniu i dramacie, objawiała się na scenach mniej lub bardziej wyraziście zależnie od społecznikowskiego temperamentu reżysera. Potwierdziły to i polskie wystawienia, przede wszystkim w Teatrze Nowym w Łodzi i Teatrze Na Woli (z kapitalną kreacją Tadeusza Łomnickiego w roli Bukary). Przedstawienie Olgi Lipińskiej, przez właściwy tej reżyserce styl obrazowania tematyki współczesn