Szekspir, człowiek z ludu, aktor, reżyser i dostawca utworów dla wędrownych trup teatralnych, był - w odróżnieniu od więk­szości swych poprzedników, pi­sarzy o uniwersyteckim wy­kształceniu - autorem w całym tego słowa znaczeniu popularnym. Zwracał się nie do cienkiej warstwy szlachecko-feudalnej czy dworskiej, lecz do przecięt­nych widzów, którzy pod koniec XVI wieku tłumnie uczęszczali do nowopo­wstałych wtedy w Anglii teatrów "otwartych", teatrów dostępnych dla ludzi wszystkich stanów. Właśnie "w bezpo­średnim związku z teatrami "otwartymi" - pisze uczony radziecki M. Morozow - "wyrosła ta pełnokrwista, potężna, reali­styczna, dramaturgia, której największym przedstawicielem był Szekspir". Jego historyczno-polityczne dramaty ukazujące m.in. po raz pierwszy niezadowolony plebs jako realną siłę polityczną ("Juliusz Cezar"; "Korolian"), jego komedie, zawierające wiele pierwiastków ludowych i odzwierciedlające stosunki społeczne elżbi