Sprawa tekstu stanowi dobry punkt wyjścia przy omawianiu nowej inscenizacji Hamleta w Teatrze Narodowym, bo właśnie ów tekst wydany drukiem w r. 1968 przesądza o wielu sprawach, nie będąc przekładem, lecz parafrazą. Praca taka stanowi w większym stopniu niż tłumaczenie samodzielną operację literacką, a w razie przyjęcia się nowej wersji wpływa na bieg i dzieje życia teatralnego silniej niż jakakolwiek pojedyncza inscenizacja. Ponadto, parafrazowanie klasyków to zawsze zabieg wywołujący dyskusję: mobilizuje gusty, pobudza namiętności polemiczne, skłania do kategorycznych negacji i niemniej kategorycznych zachwytów. Opis więc i analiza mogą się okazać tym użyteczniejsze. Przede wszystkim parę słów o sytuacji, w jakiej pojawia się parafraza. W Anglii nie ma mowy o poprawianiu Szekspira, choć dokonujące się od trzech i pół wieku przemiany językowe bardzo zmieniły w szczegółach znaczenie i wymowę tekstu. Nie chodzi tu wcale o archaiczne i dzi