Stwierdzenie, iż globalne znaczenie sztuki nie wyczerpuje się w jej fabule, sprawdza się z przykładową precyzją w przypadku Hamleta. Perypetie księcia Danii stanowią tylko jak gdyby diagram krzyżujących się i plączących stosunków między ludźmi, w którym to diagramie pozostawiono wolne miejsca dla aktorów - twórców pełnego sensu tak zarysowanych struktur. Tę właśnie sprawę uwydatnił Marek Grzesiński w swym przedstawieniu, umieszczając na afiszu tytuł Hamlet i "Hamlet", aby wskazać różnicę między dziełem stworzonym w słowie przez Szekspira, a dziełem tworzonym każdorazowo przez teatr. Ponadto gra on sztukę w dwóch przemiennych obsadach:, stały układ postaci znaczy w każdej z tych obsad co innego, skoro ich stosunki ulegają modyfikacji zależnie od zetknięcia się różnych indywidualności. Grzesiński zmienia obsadę roli tytułowej, Gertrudy i Ofelii, co wskazuje na większy nacisk położony na prywatny wątek fabuły, nie zaś na wątek