"Solidarność. Rekonstrukcja" w reż. Pawła Wodzińskiego i "Workplace" Bartka Frąckowiaka i Natalii Fiedorczuk-Cieślak w reż. Bartka Frącowiaka w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Pisze Kinga Dunin w Krytyce Politycznej.

Nadzieja często jest matką rozczarowania, ale jest też matką zmiany. Wyobraź sobie, że jesteś członkiem wielkiego ruchu pracowniczego, a co więcej jego reprezentantem wybranym w demokratycznych wyborach. Pragniesz lepszego, bardziej sprawiedliwego świata i jesteś gotów go tworzyć. Nie jesteś sam, masz poparcie innych, podobnych ruchów nas świecie, jest was miliony. Siedzisz na sali, czujesz siłę i wzruszenie, rozbrzmiewają pieśni - po angielsku, bo to wspólna, uniwersalna sprawa ("Boże nasz, Boże nasz, jak ten strajk długo trwa" po angielsku naprawdę brzmi jakoś inaczej). Nastrój jest podniosły, ale bywa też śmiesznie. Zza prezydialnego stołu co chwilę padają wezwania, żeby tak często i gremialnie nie odwiedzać bufetów w kuluarach (swoją drogą, ciekawe, co tam rzucili). Znajdujesz się w konkretnym miejscu i w konkretnym momencie historycznym - jesteś delegatem na zgromadzenie, które ma nakreślić program przemian. Chcemy być gospodarzami