Nie wiem, kiedy Aleksander Maliszew­ski przełożył "Gwiazdę Sewilli" Lope de Vegi, nie wiem, jak długo pracował nad adaptacją i przekładem sztuki - Teatr Ziemi Mazowieckiej ma jednak zasługę w przyswojeniu tego dzieła polskiej widow­ni, bo jest to prapremiera. Prapremie­ra, która stała się jeszcze jednym suk­cesem poetyckim Aleksandra Maliszew­skiego, sukcesem reżyserskim Macieja Z. Bordowicza, sukcesem aktorskim całego występującego zespołu, a w sumie dużym sukcesem teatru, który pod nowym kie­rownictwem Aleksandra Sewruka, mimo niektórych potknięć, z premiery na pre­mierę dźwiga się w górę. "Gwiazda Se­willi", to już teatr dużego formatu, mimo iż wepchnięty z konieczności (objazd!) w skromne ramy scenograficzno-inscenizacyjne. Rzecz dzieje się w Sewilli w latach osiemdziesiątych trzynastego stulecia na początku panowania w Hiszpanii króla Sancho IV, pogromcy Maurów. Król, w poszukiwaniu ciągle nowych miłostek, za­trzymuje łakome spo