Gustaw Holoubek nie ograniczał się tylko do sceny, choć teatr był dla niego najważniejszy. W filmach wcielał się w postaci demoniczne i w ludzi z zagadką w życiorysie.

Był aktorem wybitnym, prawdziwym guru, a jednocześnie miał do siebie ogromny dystans. - Ani nie byłem taki zły, jak wtedy, kiedy mnie krytykowaliście, ani nie jestem tak dobry, kiedy mnie dziś chwalicie - mówił. Gustaw Holoubek (imię otrzymał po ojcu, byłym legioniście II Brygady) urodził się w 1923 roku Krakowie. Gdy wybuchła I wojna, wzorem ojca poszedł walczyć. We wrześniu 1939 roku jego 20. Pułk Piechoty wyruszył na wschód. Przyszły aktor został złapany przez niemiecki patrol i trafił do obozu jenieckiego pod Magdeburgiem. Ciężkie warunki sprawiły, że nabawił gruźlicy. Został zwolniony i w kwietniu 1940 roku wrócił do domu. Zapisał się do konspiracyjnego kółka teatralnego. Jedyny taki W 1945 roku zdał egzaminy do Studia Dramatycznego przy krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego, ukończył je dwa lata później. Debiutował w tym samym roku rolą Charysa w "Odysie u Feaków" w Starym Teatrze. Pierwsze zawodowe sezony teatralne