Wśród sztuk Stanisława IGNACEGO WITKIEWICZA (Witkacego) "Szewcy" zajmują wyjątkową pozycję. W utworze tym Witkacy zawarł cały niepokój - jeśli tak można powiedzieć - ideologiczny swojej epoki. Klęska świata odchodzącego w przeszłość, degrengolada "wysadzonych z siodła", kryzys mieszczańskiego światopoglądu i obyczajowości, bezsilność teorii i koncepcji klas uprzywilejowanych w stosunku do obiektywnych procesów rozwoju społecznego, nieuchronność narastających konfliktów i wzrastająca rola ludzi pracy, siła klasy robotniczej, zwycięstwo rewolucji w Rosji, stawiające na forum opinii światowej problem innych perspektyw ustrojowych - to wszystko jest osnową wielce subiektywnych, ale często genialnych w swoim wizjonerstwie, dywagacji Witkacego w "Szewcach". Przy całej oryginalności formy, niezwykłości języka, pozornej absurdalności w łączeniu różnych wątków i motywów jest ten utwór w swojej głównej koncepcji osadzony w starym i znanym