"Prze(d)stawienie" w reż. Agaty Dudy-Gracz w Teatrze Studio w Warszawie. Pisze Jacek Sieradzki w Przekroju.

"Prze(d)stawienie", czyli o rycerskich cnotach zamienionych w farsę obłudy. "Ideały się starzeją - mówi ktoś, patrząc na pobojowisko - i w końcu umierają, jak ludzie". Ta sztuka spadła nam jak z nieba, choć liczy sobie już ponad ćwierć wieku (dopiero niedawno została przełożona). I to mimo że daleko jej do doskonałości. Po prostu ten monstrualny wór scen, dialogów, obrazów, kawałków próz i wierszy ogłoszonych przez Tankreda Dorsta pod wspólnym tytułem "Merlin, czyli ziemia jałowa" nie nadaje się do całościowego wystawienia. Rzecz musiałaby trwać pół dnia, pomijając drobiazg, że obok sekwencji olśniewających są tu koncepty efekciarskie, ciągnięte za uszy. Każda więc inscenizacja musi być wyborem, w zależności od inwencji i determinacji reżysera mniej tub bardziej jednoznacznym. Teatrzyk ponurych figur Agata Duda-Gracz wybrała nader wyraziście, poczynając od tytułu, z którego - jak i z całego spektaklu - wywaliła czarownika,