Rok 1848. Kraków. Do tego pozornie cichego i spokojnego od dwóch lat za­kątka docierają echa Wiosny Ludów. Kończy się cisza przerwana patriotycz­nymi demonstracjami, wypuszczeniem więźniów politycznych, powrotem emi­grantów, powstańców z 1846 roku. Po­wstaje Narodowy Komitet Obywate­lski... Krótkotrwały zryw wolności koń­czy się demonstracyjnym pogrzebem ofiar walk ulicznych i kolejną falą emi­gracji. Krakowianom wcale nie jest do śmiechu. I znów się grzebiem w utraco­nych szansach. I znów w rocznym bilan­sie same deficyty (Adolf Nowaczyński "Meandry"). Rok 1929. Warszawa. Jedenasty rok w odzyskanej ojczyźnie. Tu ukazuje się drukiem i jest wystawiona na scenie Teatru Narodowego komedia historycz­na Adolfa Nowaczyńskiego "Wiosna na­rodów, czyli w Cichym Zakątku". Parę miesięcy później wystawia ją teatr po­znański. Na autora sypią się gromy, że wyszydza narodowe świętości, szarga dobre imię Krakowa. Lecz publiczność nie zawodzi i