PANNA Shelaygh Delaney miała szczęście napisać swoją pierwszą sztukę w roku 1958, w okresie, gdy pokolenia czterdziesto- i więcej - latków poczęły dostrzegać z przerażeniem, jak dalece zagubione w swoim obcym świecie jest pokolenie ich dzieci, ich młodszych sióstr i braci. Podobne są zresztą przyczyny sukcesu Saganki. Nie porównujmy jednak autorki "Smaku miodu"*) z autorką "Pewnego uśmiechu". Sztuki Delaney nie da się przykroić na miarę "Przekroju", i w tym stwierdzeniu zawarty jest na pewno komplement dla młodej autorki angielskiej. Świat bohaterów Saganki będzie światem akwarium, który w gruncie rzeczy nie bardzo nas obchodzi, nawet gdyby pływały tam rekiny. Młodzi ludzie ze sztuki Delaney będą nam bliżsi, ponieważ ich konflikty bezpośredniej wypływają z sytuacji życiowej, zaś ich uwarunkowania społeczne są wyrazistsze. Owszem, środowisko, w którym wzrastała bohaterka sztuki, młoda dziewczyna Jo, nie jest środowiskiem typowym. Jednak p