Teatr Ateneum w Warszawie: NA DNIE Maksyma Gorkiego w przekładzie Anny Kamieńskiej i Jana Śpiewaka. Reżyseria: Jan Świderski, scenografia: Lidia i Jerzy Skarżyńscy, muzyka: Tadeusz Baird. Premiera 11 października 1972.

Pewne wnioski o zamierzonym kształcie "Na dnie" w Ateneum pozwoli wysnuć nawet scenografia. Rama sceniczna obudowana została przedziwnym sklepieniem, jakby bramy wjazdowej do monumentalnej a archaicznej budowli, bądź też gigantycznego korytarza. Od biedy może to wyglądać na piwnicę "przypominającą jaskinię", jak to postuluje autor w egzemplarzu, znacznie trudniej i jeszcze mniej sensownie komponuje się pod tym łukiem "pusty, zaśmiecony i zarosły zielskiem dziedziniec" III aktu. Do tego dodajmy jeszcze kostium, w zamyśle dosadnie charakteryzujący każdą z postaci; jak choćby suknia Nasti, nie dopuszczająca najmniejszych wątpliwości co do jej statusu społecznego, profesji i wewnętrznego skłócenia, czy też efektownie rozdarte spodnie Barona, pozostające w tym stanie od początku do końca przedstawienia, choć między I i IV aktem sztuki mijają całe miesiące. Wszystko to zapowiada odejście od warstwy obyczajowej, od specyficznej rosyjskiej rodzajowości z