Dużo słyszeliśmy i czytaliśmy o tym spektaklu. Po­chwały i komplementy oka­zały się w pełni zasłużone. "Trans-Atlantyk" w wersji reżysera i adaptatora zara­zem - Mikołaja Grabow­skiego, to obok "Operetki" pokazanej przez Dejmka - najlepszy, bo niefałszowany Gombrowicz. Budząca wśród pierwszych czytelni­ków wiele wątpliwości i za­strzeżeń, owiana legendą skandalu powieść o pozach i minach, upajaniu się poto­kami własnych słów i żałos­nych próbach kontynuacji modelu szlachecko-sanacyjnego na gruncie argen­tyńskim - znowu rozpala emocje. Grabowskiemu udało się stworzyć przed­stawienie mądrego teatru politycznego w chwili, gdy Kosiubidzki i Podsrocki, Pyckal i Baron odżyli w swych nowych wciele­niach... Znowu załgując się na temat krzepy i tradycji, znowu pławiąc się w sosie narodowym, prezentuje krzywdy, które muszą być dostrzeżone przez świat... Postacie z muzeum wróciły na życiową scenę. Wspa­niale sparodiowana sien­kiewi