To, co oglądamy na scenie warszawskiego Teatru Ka­meralnego, jest niewątpli­wie w dużym stopniu rejestrac­ją zdarzeń powszednich, konfliktów codziennych dramatów, które stają się udziałem spo­rej części ludzi, zwłaszcza tych, którzy decydują się na tzw. wspólne życie pod wpływem chwili, przypadku, nie zdając sobie sprawy z wszystkich kon­sekwencji tego rodzaju związ­ków. A więc: wiarygodność obyczajowa, a nawet w jakimś stopniu - rzecz wyrosła z szer­szych doświadczeń społecznych, nie buduarowa groteska na tle tzw. nieporozumień małżeń­skich, ale próba przyjrzenia się niektórym przynajmniej przy­czynom niespójności mniej lub więcej przypadkowych stadeł, próba dojścia do źródeł konfliktów nie zawsze dostrzeganych i uświadamianych nawet przez dwie bezpośrednio zaintereso­wane osoby. Już tylko to wystarcza, by wzbudzić sympatię i zaintereso­wanie dla debiutu dramatur­gicznego popularnego pisarza, scenarzysty i realizatora