"Schwarzcharakterki" Martyny Węgrzyniak w reż. Remigiusza Brzyka w Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach. Pisze Benjamin Paschalski na blogu Kulturalny Cham.

Lubimy, a nawet uwielbiamy podążać za modami - estetycznymi, literackimi i teatralnymi. Nastał taki czas, pisany okolicznościami zewnętrznymi, że scena podejmuje coraz częściej problematykę kobiecą, a może lepiej napisać feministyczną, zgodnie z obowiązującą modą. Nie. Pozostanę przy pierwszym określeniu. W Starym Teatrze w Krakowie Agnieszka Glińska przygotowała świetne "Panny z Wilka". Tam bohaterki, we wspaniałych aktorskich rolach, widziały przyjazd Wiktora przez pryzmat swoich indywidualnych spojrzeń i refleksów pisanych doświadczeniem przeszłości, marzeń i bieżącego stanu ducha. To wielki spektakl. Uczciwa rozmowa o kobiecości. Jednak powstają przedstawienia z potrzeby chwili, które mają zagrzewać do walki, być wyrazem buntu, oporu. Tylko o co? Gdyż oprócz płomiennych haseł i oracji są one puste jak wydmuszka, a grafomania jest nieznośnym bełkotem o niczym. I takie doświadczenia przynosi ostatnia premiera w Kielcach. Zapowiadało