W JELENIOGÓRSKIM TEATRZE IM. CYPRIANA NORWIDA - W CZTERDZIESTOLECIE ISTNIENIA TEATRU l W CZTERDZIESTĄ ROCZNICĘ POWROTU ZIEM ZACHODNICH DO MACIERZY - PRZEZ MIESIĄC, OD 14 WRZEŚNIA DO 13 PAŹDZIERNIKA BR., TRWAŁA Z ROZMACHEM ZAKROJONA IMPREZA KULTURALNA: PANORAMA TEATRÓW ZIEM ZACHODNICH. JELENIOGÓRZANIE, A l PRZYJEZDNI, MOGLI OBEJRZEĆ W TYM CZASIE "WESELE" W REŻYSERII KAZIMIERZA DEJMKA, "ŚLUBY PANIEŃSKIE" ZREALIZOWANE PRZEZ ANDRZEJA ŁAPICKIEGO (OBA PRZEDSTAWIENIA Z TEATRU POLSKIEGO W WARSZAWIE), ŁÓDZKĄ WERSJĘ "ŚPIEWNIKA DOMOWEGO" W INSCENIZACJI ADAMA HANUSZKIEWICZA, "RYCERZY KRÓLA ARTURA", PRZYGOTOWANYCH PRZEZ HENRYKA TOMASZEWSKIEGO WE WROCŁAWSKIM TEATRZE PANTOMIMY, "HISTORIĘ" GOMBROWICZA W REŻYSERII JACKA BUNSCHA (TEATR POLSKI WE WROCŁAWIU), "KAJUSA CEZARA KALIGULĘ" ROSTWOROWSKIEGO, SPEKTAKL OPOLSKIEGO TEATRU NAGRODZONY NA OPOLSKICH KONFRONTACJACH TEATRALNYCH, A TAKŻE PRZEDSTAWIENIA WŁASNEJ SCENY l TEATRÓW Z LEGNICY, WAŁBRZYCHA, GORZOWA, VESZPREM. O KILKU PRZEDSTAWIENIACH - SPOŚRÓD TU WYMIENIONYCH - PISALIŚMY JUŻ NA ŁAMACH "ODRY", Z NIE OPISANYCH NA UWAGĘ ZASŁUGUJE PRZEDE WSZYSTKIM "WESELE" - TAK ZE WZGLĘDU NA JAKOŚĆ ROBOTY ARTYSTYCZNEJ, WYMOWĘ SPEKTAKLU, JAK l NA REZONANS, JAKI WZBUDZIŁ WŚRÓD PUBLICZNOŚCI.
Mroczno, głucho. Słabe światło rzucane przez świeczniki stojące na stole (tak opis ten trzeba ująć, gdy myśli się kategoriami świata scenicznego, a nie teatralnej techniki - ta kazałaby mówić o reflektorze, kręgiem światła uwypuklającym stół ze świecznikami, przy nim kilka krzeseł). A więc mroczno, głucho. Jednak w pełgającym blasku świec widać wyraźnie - wystarczająco wyraźnie wnętrze izby, sprzęty, ściany, co jednoznacznie podpowiada, że oglądać będziemy "Wesele", a nie "Dziady". Niepokoją przecież --ta głucha cisza, zagadkowy półmrok. Przyznam, że "Dziady" przyszły mi na myśl nie tylko dlatego, że "cisza" rymuje się semantycznie z Mickiewiczowskim "głucho wszędzie". Otóż i "Dziady", i "Wesele" to utwory, których realizacje sceniczne najdobitniej ujawniały stan naszej narodowej świadomości (i nastrojów) w ostatnich dziesięcioleciach. Przy czym "Dziady" sygnalizowały narastanie zmian, mówiły o tym, co jeszcze niewyklarowane