Upłynęło 240 lat od czasu napisania dramatu przez Szekspira, gdy w 1846 ro­ku. 33-letni wówczas Verdi roz­pisał dzieło na kartach partytury. Premiera odbyła się we florenckiej La Pergoli, choć zna­na nam dziś wersja jest pary­ską redakcją utworu, przepra­cowaną przez autora w 1865. Dzieło, otwierające cykl szekspirowski ("Otello" 1887, "Falstaff" 1893) zajmuje w spuściźnie verdiowskiej miejsce szczególne dzięki swej koncepcji dramatur­gicznej, odmienne niż dotąd po­traktowanie warstwy instrumentalnej i wokalnej, poprzez odejście od tradycyjnego bel canta, pozbawienie utworu pierwiastków erotyki oraz na­danie mu wymiaru bez mała kameralnego, tym silniej unaoczniające konflikty moralne prowadzące do zbrodni. Zasługa to też librecisty, F. M. Piavego, który - nie bez pomocy Verdiego - uzyskał efekt ogniskujący w czterech aktach dramatu muzycznego najważ­niejsze wątki dzieła oraz rysy postaci, odsłaniające nie tylko swe cechy zbrodnicze, ale i -