"Dziady" w reż. Lecha Raczaka na festiwalu Genius Loci w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Pisze Jarosław Wójtowicz z Nowej Siły Krytycznej.

"Dziady" w reżyserii Lecha Raczaka są oparte na nietypowym opracowaniu dramaturgicznym. W przedstawieniu zastosowana została inna niż w dziele Mickiewicza kolejność scen, a nawet poszczególnych fragmentów; wykorzystane zostały spore fragmenty "Ustępu". Wiele kwestii w spektaklu nie jest wypowiadanych przez te same postaci, co w dramacie. Partie Gustawa-Konrada zostały rozpisane na kilku aktorów. Ponadto większość aktorów występujących w legnickich "Dziadach" gra po kilka postaci. Choć rozwiązania dramaturgiczne, jakimi posłużył się Raczak, zaskakują, niewiele można na ich podstawie sformułować nowych wniosków dotyczących interpretacji "Dziadów". Mimo ingerencji w układ tekstu, przedstawienie Raczaka pozostaje wierne literackiemu pierwowzorowi - czy raczej pewnym utrwalonym w tradycji wyobrażeniom o nim. "Dziady" Raczak potraktował jako zbiór klisz, związanych z jednej strony z założeniami estetyki romantycznej (między innymi o tym, że dzieło sz