"Sługa dwóch panów" Carla Goldoniego w reż. Tadeusza Bradeckiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Temida Stankiewicz-Podhorecka w Naszym Dzienniku.

Właściwie powodzenie przedstawienia w największej mierze zależy od centralnej postaci komedii dell'arte, jaką jest Arlekin. Aby teatr zagrał "Sługę dwóch panów", musi mieć odpowiedniego aktora, który sprosta temu trudnemu zadaniu. Zwłaszcza gdy reżyser nie uwspółcześnia na siłę komedii Carlo Goldoniego, lecz jest to inscenizacja utrzymana w konwencji tradycyjnej. Warszawski Teatr Dramatyczny mógł sobie pozwolić na wystawienie "Sługi dwóch panów" co najmniej z kilku powodów, w tym dwóch podstawowych: chodzi o reżysera i aktora, odtwórcę roli Arlekina. A także o kilka pozostałych ról. Reżysera spektaklu Tadeusza Bradeckiego można określić jako znawcę praktyka tego gatunku komedii włoskiej. W swoim bogatym dossier artystycznym, reżyserskim ma wiele spektakli, w których wyraźnie znajdujemy odwołania do klimatu postaci wziętych z komedii dell'arte. Ponadto reżyser zna teatr włoski, niejeden spektakl tam inscenizował. Przy tym jest twórcą,