Krzysztof Babicki – dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, reżyser wielu wybitnych spektakli, m.in.: „Idąc rakiem”, „Lot nad kukułczym gniazdem”, czy ostatnio zrealizowanego przedstawienia pt. „Kopenhaga”, został nagrodzony Artystyczną Nagrodą Prezydenta Miasta Gdyni - Galion Gdyński 2023 za Całokształt Twórczości. Nagrodę odbierze podczas uroczystej gali, która odbędzie się 13 maja w Muzeum Miasta Gdyni.
mat. Teatru Miejskiego w Gdyni
Krzysztof Babicki, od 2011 roku dyrektor Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, najpierw artystyczny, a od 2021 również naczelny. Absolwent Wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie Gdańskim i Wydziału Reżyserii krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Z teatrem związał się już podczas studiów, od roku 1980 był etatowym asystentem w Teatrze Bagatela. Był współzałożycielem oraz szefem studenckiego Teatru Jedynka w Gdańsku. W czerwcu 1982 roku wyreżyserował „Hioba” w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Był to jego reżyserski dyplom. Kilka miesięcy wcześniej w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku odbyła się premiera „Sonaty Widm” Augusta Strindberga w jego reżyserii (nagroda im. Hugona Morycińskiego dla młodego twórcy, XXIV FTPP w Toruniu).
Po uzyskaniu dyplomu podjął wieloletnią współpracę z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku, w którym pełnił także funkcję dyrektora artystycznego (1991-1994). W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował m.in.: „Pułapkę” Tadeusza Różewicza (1984), „Wiśniowy sad” Antoniego Czechowa (1985), „Biesy” Fiodora Dostojewskiego (1992), „Arkadię” Toma Stopparda (1994), „Demokrację” Michaela Frayna (2005), „Parawany” Jeana Geneta (2006). W latach 1983-1991 współpracował ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Powstały tam m.in. spektakle: „Affabulazione” Piera Paolo Pasoliniego (1985), „Termopile Polskie” Tadeusza Micińskiego (1986), „Do Damaszku” Augusta Strindberga (1991).
W Krakowie, w Teatrze im. Juliusza Słowackiego wyreżyserował m.in. przedstawienie „Frank V. Komedia bankierska” Friedricha Dürrenmatta (2008) i „Arszenik i stare koronki” Kesselringa (2014). Reżyserował także w teatrach Poznania, Wrocławia, Katowic, tworzył spektakle dla Teatru Telewizji. Odnosił sukcesy zagraniczne reżyserując w Finlandii, Niemczech, Rosji, Korei Południowej i Holandii.
W latach 2000-2011 był dyrektorem artystycznym Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Wyreżyserował na deskach tego teatru m.in.: „Dziady” Adama Mickiewicza (2001), „Operetkę” Witolda Gombrowicza (2003), „Hamleta” Williama Shakespeare’a (2004), „Miłość na Krymie” Sławomira Mrożka (2006), „Idiotę” Fiodora Dostojewskiego (2007), „Sarmację” (2008) i „Zamknęły się oczy Ziemi” (2011) Pawła Huellego.
W Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni wyreżyserował m. in.: sztukę Toma Stopparda „Rock’n’roll”, „Idąc rakiem” Güntera Grassa, Jeana Geneta „Pokojówki”, „Królową śniegu” Hansa Christiana Andersena, „Biesy” Fiodora Dostojewskiego, „Żółtą łódź podwodną” Pawła Huellego, „Śnieżkę i krasnoludki” Braci Grimm, „Z życia glist” Pera Olova Enquista, „Lot nad kukułczym gniazdem” Dala Wassermana, „Kursk” Pawła Huellego, „Romea i Julię” Szekspira, „Zabójstwo króla” Pasoliniego, „Przygody Remusa” wg Majkowskiego, „Arszenik i stare koronki” Josepha Kesselringa, „Misery” Williama Goldmana, „Pułapkę” Tadeusza Różewicza, „Umrzeć ze śmiechu” Paula Elliotta, „Jądro ciemności” Josepha Conrada, „Niewolnice z Pipidówki” Michała Bałuckiego.
Krzysztof Babicki od 13 lat kreuje profil artystyczny gdyńskiego teatru dramatycznego.
W tym okresie zbudował konsekwentny wizerunek repertuarowy, ofertę dla kochającej teatr, ale wymagającej publiczności, spowodował podniesienie i stabilne utrzymywanie się frekwencji na bardzo wysokim poziomie. To działania, które wymagają żelaznej konsekwencji i sprecyzowanej wizji, i …dziś wydają oczekiwane owoce.
W 2012 roku, z inicjatywy dyrektora Krzysztofa Babickiego, Teatr Miejski zyskał kolejną scenę. Spektakle wystawiane są nie tylko w budynku przy Bema 26, czy na Scenie Letniej w Orłowie, ale również pod podkładem najpiękniejszego polskiego żaglowca-muzeum „Dar Pomorza”. Sztuki specjalnie pisane dla tej sceny wyszły spod pióra Pawła Huellego, dramaturga i dramatopisarza od 2011 roku związanego z Teatrem Miejskim.
Babicki i Huelle stworzyli mocny, charakterystyczny, rozpoznawalny styl opowiadania w teatrze o ludziach zdeterminowanych historią, bezbronnych wobec wspaniałości i okrucieństwa świata, który sami kreują własnymi wyborami. Wspólnie zrealizowali na „Darze Pomorza”: „Idąc rakiem” na podstawie Güntera Grassa (prapremiera: 13 maja 2012), „Żółtą łódź podwodną” (prapremiera: 30 maja 2015), „Kursk” nagrodzony Galionem Gdyńskim (prapremiera: 6 maja 2017) i w kwietniu 2023 ostatnią wspólną premierę - „Jądro ciemności” Conrada. W Teatrze przy Bema wystawili sztukę napisaną przez Huellego „Kolibra lot ostatni” (prapremiera: 18 stycznia 2014 i adaptację „Znaczy kapitana” Borchardta (prapremiera: 5 czerwca 2021).
Teatr Miejski w Gdyni już po dwóch latach dyrekcji Krzysztofa Babickiego osiągnął ponad 80% frekwencję, dziś wynosi ona około 100% (wcześniej wynosiła ok. 20%). Jest jednym
z chętniej odwiedzanych przez widzów trójmiejskich teatrów, choć inwestycyjnie, jak zauważają widzowie i media, wymaga wsparcia.
Krzysztof Babicki ma w swoim dorobku ponad 100 wyreżyserowanych spektakli teatralnych i ponad 20 realizacji w Teatrze Telewizji. Wśród nich nagradzane, głośne spektakle „Idąc rakiem” Güntera Grassa - Nagroda Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego dla najlepszego przedstawienia roku 2012, „Lot nad kukułczym gniazdem” Dala Wassermana za który otrzymał w 2017 Nagrodę Teatralną Marszałka Województwa Pomorskiego w kategorii „najlepsza reżyseria”. W 2023 roku otrzymał Nagrodę Marszałka Województwa Pomorskiego za spektakl ,,Pułapka”. Laureat wielu innych nagród na festiwalach teatralnych, m.in. Nagrody im. Konrada Swinarskiego oraz Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego. Odznaczenia: Srebrny Krzyż Zasługi, 1986; Złoty Krzyż Zasługi, 1996; Medal Mściwoja II, 2001; Honorowa Odznaka "Zasłużony dla woj. lubelskiego", 2006; Srebrny Medal Gloria Artis-Zasłużony Kulturze, 2006.