Max Frisch obok Dürrenmatta naj­popularniejszy i najbardziej znany pisarz szwajcarski niemieckiego ob­szaru językowego ma w swoim bogatym dorobku dramaturgicznym wczesną sztukę "Don Juan czyli mi­łość do geometrii". W tym swoim utworze Frisch w sposób dowcipny, jadowity, nie szablonowy demaskuje mit o Don Juanie jako o nienasyconym kochanku. U Frischa Don Juan pada raczej ofiarą swojej urody, swego wdzię­ku, swojej nieustraszonej rycerskości. Jak wiadomo ciało jest słabe, więc nasz Don Juan raz po raz ulega, choć sto­kroć bardziej od kobiet interesuje go geometria. Geometria ta nie jest w sta­nie uratować go od małżeństwa, w któ­rym będzie potulnym pantoflarzem. Sztu­ka, grana w teatrze Dramatycznym jest pełna niespodziewanych spięć, odważna w atakowaniu tradycyjnych mitów. Reżyser Ludwik René, wspomagany przez tak znakomitego scenografa jak Jan Kosiński puścił tę całą machinę w ruch lekko, zwiewnie, pomysłowo, olśnie­wająco. Nie ma tu