JESZCZE sześć lat temu w wy­wiadzie dla włoskiego dziennika "La Stampa" Durrenmatt pyta­ny, czy pisanie dla teatru jest jedyną jego pasją, odpowiedział: "Jest koniecz­nością. Mam taką swoją małą fabrycz­kę dramatów i chciałbym prowadzić ją póki starczy życia". Przy okazji zwierzał się ze swoich pozadramatopisarskich pasji: z zamiłowania do stu­diów fizycznych, astronomicznych, bio­logicznych - i do rysowania. Będąc wiosną tego roku w Polsce, pisarz inaczej już mówił o swojej małej fa­bryczce dramatów: "Niegdyś myślałem, że jestem dramatopisarzem. Teraz, po dwudziestu czy trzydziestu latach stwierdziłem, że znudziło mi się pisa­nie sztuk teatralnych i zwróciłem się bardziej ku prozie". Nie jedyny to, niestety, twórca, który stracił ostatni­mi czasy zaufanie do nośności, siły, wagi uprawiania dramaturgii. Źle to wróży teatrowi. Urodził się w Konolfingen, w Szwaj­carii, 5 stycznia 1921 roku, studiował w Zurychu i w Bernie. D