"Mąż i żona" Fredry należy do słabszych prac znakomitego komediopisarza i polskiego Mo­liera. Jest w niej wprawdzie do­skonałe jak zawsze zacięcie sa­tyryczne, jest wspaniały wiersz, ale brak niezrównanej akcji właściwej "Zemście" czy innym komediom. Wątek wiarołomstwa, zdrady małżeńskiej, wątek wiecznie aktualny, czyni tę sztu­kę bardziej "nowoczesną" od innych i to zapewne, a także chęć pokazania od najgorszej strony polskiej arystokracji, za­decydowało w "Polsce Ludowej" o wyborze tej właśnie komedii przez Teatr Polski z Warszawy. Był to wybór ryzykowny, ale są­dząc po premierze, udany. Na­leży to podkreślić tym bardziej, że mała obsada sztuki wyma­gała tym bardziej subtelnej, wy­cyzelowanej i niezawodnej gry. Taką właśnie grę pokazali nam artyści warszawscy (....) To, cośmy wi­dzieli w "Scali" to był prawdzi­wy, najprawdziwszy teatr, gdy wysiłki emigracyjne w najlep­szym razie zbliżają nas mniej lub więcej do tego pojęci