23 czerwca 1980 roku w desakralizowanym kościele przy via Santa Maria 25 we Florencji odbyła się premiera spektaklu "Wielopole, Wielopole" Teatru Cricot 2, nad którym Tadeusz Kantor pracował z zespołem we Włoszech od listopada 1979 roku we współpracy z Comune di Firenze i Teatro Regionale Toscano.

Spektakl oparty na kanwie wspomnień artysty z dzieciństwa spędzonego w Wielopolu Skrzyńskim został w latach 1980-1989 zagrany w ponad dwustu miejscach na świecie. Była to druga po "Umarłej klasie" (1975) realizacja Kantora obrazująca ideę Teatru Śmierci, która zrewolucjonizowała myślenie o współczesnym teatrze, a sam spektakl rozsławił Wielopole Skrzyńskie w Europie i w Stanach Zjednoczonych. Podobnie jak w "Umarłej klasie", punktem wyjścia "Wielopola" jest niemożność zrekonstruowania wspomnienia, które wyblakło, umarło. Osią spektaklu są wydarzenia z życia rodziny artysty z okresu I wojny światowej oraz motywy nawiązujące do przeszłości miasteczka, w którym się urodził i wychował. Tadeusz Kantor rekonstruuje na scenie pokój swego dzieciństwa, zapamiętany z czasów, gdy mieszkał wraz z matką i siostrą na plebanii nieopodal kościoła. Ustawia na scenie meble i przedmioty: stół, krzesła, okno, drzwi, szafę, łóżko, walizki. Przywołu