Teatr Współczesny w Warszawie: ŚLUB Witolda Gombrowicza Inscenizacja i reżyseria: Krzysztof Zaleski, dekoracje: Wiesław Olko i Krzysztof Baumiller, kostiumy: Irena Biegańska, muzyka: Jerzy Satanowski. Premiera 17 IX 1983 Istnienie świata zaczyna się od światła. Jeśli scena jest światem czy choćby wizerunkiem świata, to jej początkiem musi być rozświetlenie. Grecy nie darmo spotykali się w teatrze o świcie. Świt świata otwierał tragedię, bo też myślenie tragiczne odbywa się w ramach ustalonego porządku. Gdy te ramy stają się nieostre, tragizm się kończy. Tam, gdzie nic niczego nie sankcjonu je, nie ma mowy o wyborach. Nie obowiązuje żadne "tak" i żadne "nie". A nawet więcej: przy postępującej zasadzie względności każde "tak" zamienia się łatwo w "nie", i odwrotnie. Nareszcie już nikt o niczym nie decyduje i nad niczym panuje. Się jest, każdorazowo w płynnym kontekście. Czyli