Inspiracje filozoficzne w twórczości artystów zazwyczaj nie wywodzą się wprost ze studium dzieł odnośnych myślicieli, lecz kształtują się w ogólnej aurze stwarzanej przez te dzieła. Taką aurę tworzyła w Niemczech w ciągu pierwszych trzydziestu lat naszego wieku fenomenologia, lepiej znana u nas poprzez wyprowadzoną z niej teorię literatury i sztuki Romana Ingardena, niż jako wyraz stosunku do istnienia świata i jego poznania. Tym ciekawsze i wymagające skomentowania jest pojawienie się utworu dramatycznego, który wyraźnie związany jest z inspiracją fenomenologiczną. Chodzi o "Kolację" Krystiana Lupy wraz z komentarzem do niej pt. "Teatr zawieszenia". Jeśli podejmie się próbę zracjonalizowania tego komentarza, ujętego w formie subiektywnego manifestu, widać, że autora pasjonuje problematyka fenomenologiczna: uzyskanie oglądu istoty rzeczy w drodze wyłączenia zarówno poznającego podmiotu, jak poznawanego przedmiotu (zasada "redukcji transcend