Temat Fausta stanowił pierwotnie jed­no z odzwierciedleń mitu o wielkim ma­gu, którego przodków dopatrują się spe­cjaliści przedmiotu(1) w rytualnych posta­ciach bóstw czy bohaterów religii staro­żytnych, włączając w ich szereg osnutego czarami legend talmudycznych Mojżesza i mądrego króla Salomona - patrona średniowiecznej magii oraz alchemii. Da­lej, poprzez legendy o Pitagorasie i Apoloniuszu z Tyany, dochodzą badacze do postaci pozbawionych całkowicie atrybu­tów boskich, które to postacie opierają swą potęgę na pakcie z demonami (od chwili ustalenia się w Europie chrześci­jaństwa czynienie cudów z woli Bożej zostało zastrzeżone dla Kościoła i świę­tych Pańskich). Sprawa ta od razu staje jasno w histo­rii pierwszego słynnego czarnoksiężnika naszej ery - Szymona Maga. W "Dzie­jach Apostolskich" (VIII, 9-24) jest on cudotwórcą z Samarii, który za pieniądze chciał nabyć od apostołów moc Ducha Świętego i został za to potęp