Nikogo nie trzeba przekony­wać, że "Fantazy" jest arcy­dziełem poezji, podobnie jak i pisany w tym samym czasie "Beniowski". W życiu Słowackie­go był to czas szczególny: z kra­iny tęcz i lazurów, marzeń i fan­tazji poeta zstąpił na ziemię, by podjąć realną, ziemską walkę o należne mu miejsce na Olimpie. Otrząsnąwszy się nareszcie z przygnębienia i goryczy, jakiej nie szczędzili mu od lat wrodzy współziomkowie, chcący go "za­bić w osobie poety", posłuchał zbawiennej jak się okazało, rady Krasińskiego: "Do korda i na sej­mik! Rąbać i siekać! A zostawiw­szy trupa na placu znów poróść w skrzydła i zawisnąć na nie­bie!" Z tej zachęty zrodzony "Be­niowski" ukazał królewskość po­ezji Słowackiego z taką siłą i w takim blasku, że odtąd nie podob­na już było odebrać jej berła. Ale dotknięcie stopą ziemi przynio­sło poecie nie tylko triumf na froncie literackim. Dało mu rów­nież poznać, po raz pierwszy