"Andromacha" nawiązuje do wątków mitologicznych i Ho­merowej "Iliady". Kreśli jak­by dalsze losy niektórych bo­haterów tej wielkiej epopei. Minęły oto już lata od upad­ku Troi. Andromacha, kochana i kochająca żona słynnego z męstwa Hektora, jest teraz branką Neoptolema (syna Achillesa - zabójcy jej mę­ża), a także matką jego dziecka. Opłakuje w dalekiej Helladzie swoją świetną prze­szłość, Troję i swój dzisiej­szy okrutny los. Ale oto za­wisło nad nią i jej synem nowe nieszczęście. Nowo po­ślubiona Neoptolemowi żona, córka króla Sparty Menelaosa, dąży do zguby Andromachy i jej syna. Andromacha ukrywa swoje dziecko, a sama chroni się w świątyni bogini Tetydy. Ale wszystkie jej starania nie zdały się na nic, odkryto bowiem miejsce po­bytu dziecka. Prześladowcy stawiają Andromachę wobec konieczności wyboru: albo dobrowolnie opuści świątynię dającą jej według starych zwyczajów azyl i wyda się w ręce wrogów, albo jej dziec�