KAŻDE dzieło sceniczne posiada warstwę intelektualną, emocjonalną i estetyczną. Pierwsza od­wołuje się do wiedzy, umiejętności kojarzenia i wyciągania wniosków widza, druga do sfery napięć psy­chicznych, wreszcie trzecia do wraż­liwości zmysłowej i poczucia estetyki. Pierwsza i druga mają swoje źródło przede wszystkim w tekście, trzecie głównie w środkach ściśle teatral­nych. Całe to dzielenie włosa na czworo zawiera wiele oczywistości i oczy­wistych uproszczeń, które jednak mogą być przydatne przy analizie "Gry w zabijanego" - ostatniej premiery Teatru Polskiego. Skojarzone i silnie sprzęgnięte zazwyczaj składniki dzieła scenicznego bardzo wyraźnie oddzielają się w tym przed­stawieniu. Sztuka Ionesco w warstwie intelektualnej jest miałka i anemiczna. Po­za stwierdzeniem, że życie niesie z sobą śmierć, że ludzie śmierci się lę­kają i że starają się bezskutecznie od niej uciec, nie zawiera