"2118.Karasińska" wg scenar. i w reż. Anny Karasińskiej w Nowym Teatrze w Warszawie. Pisze Maciej Stroiński w Przekroju.

Rok 2118, Magdalena Cielecka dawno nie żyje, ty też, Dobromir Dymecki dotrwał jako ośmiornica, Monika Frajczyk jest w przemocowym związku z robotem. Ile razy w życiu można debiutować? Zależy, o kogo pytasz. Jeżeli o Karasińską, to odpowiedź brzmi, że zawsze. Niby tylko pozazdrościć, tylko gratulować, że ktoś daje radę więcej, niż ustawa przewiduje - nie każdy tak daje radę. Opcja wieczny debiut brzmi jak wieczna młodość. Ale dla mnie, trolla, brzmi jak wieczna niedojrzałość, po kantowsku mówiąc - SAMOZAWINIONA. Debiut wyszedł Karasińskiej tak jak mało komu, chyba tylko Paweł Świątek i Grzegorz Jarzyna, i może Jan Klata mieli podobne ssanie na dzień dobry. Co teraz z nią będzie, czy skończy jak Klata, na tak zwanym dużym plusie - czy może jak Świątek? Na razie wiadomo, że każdym spektaklem chce ponownie debiutować, znowu zaczyna od zera. Wchodzi w miejsce, sytuację i "niczego nie wie". Robi przedstawienia o robieniu przedstawienia