Dramaty wielkiej trójcy greckich tragików uplastyczniały na scenie cały mit o losie rodziny Atrydów wraz z przyczynami i skutkami moralnych konfliktów. Szczególnie Ajschylos - w swej "Orestei" wyczerpał temat całkowicie. Giraudoux ujął w tok akcji tylko część, tragicznego wątku. Resztę wypowiedział ustami Żebraka, dając niejako komentarze do zdarzeń. Przedstawiając proces zemsty narastającej w sercach dzieci Agamemnona, Giraudoux skoncentrował uwagę na duszach bohaterów. "Elektra" symbolizuje ducha prawdy i sprawiedliwości. Nie ma ceny dość wysokiej, gdy trzeba, dojść do prawdy, nie zbyt wielkiej, gdy trzeba dosięgnąć zbrodni. Nieubłagana, przerażająca swym uporem Elektra nie wydaje się nam krwiożerczą istotą, lecz uosobieniem czystości ducha, dążącego do prawdy za wszelką cenę. We wszystkich sztukach Jana Giraudoux poprzedzających "Elektrę" klucz zdarzeń dzierżą w ręku kobiety. Im powierza poeta kierownictwo, władztwo serc i dusz