Odeon-Theatre de l'Europe w Paryżu i Nowy Teatr w Warszawie, Tennessee Williams, "Tramwaj", przekład: Wajdi Mouawad, reżyseria: Krzysztof Warlikowski, adaptacja: Krzysztof Warlikowski, Wajdi Mouawad, Piotr Gruszczyński, dramaturgia: Piotr Gruszczyński, scenografia i kostiumy: Małgorzata Szczęśniak, światło: Felice Ross, muzyka: Paweł Mykietyn, wideo: Denis Gueguin, premiera: 4 lutego 2010 w Paryżu

W teatrze Warlikowskiego nie ma niczego trwałego, wszystko wydaje się ulegać erozji; perspektywą jest nie brutalna katastrofa, gwałtowny upadek, ale powolna degradacja, rozkład, stopniowe upodlenie. Wnosi on dzisiaj - w epoce spazmu i przemocy, "wściekłości i wrzasku" - elegancję nieodwracalnego upadku na elegijnie zarysowanym tle. Ta myśl objawiła mi się po jego "Aniołach w Ameryce" Tony'ego Kushnera, w których z ogromną dyskrecją ukazywał stopniowe zbliżanie się śmierci. Warlikowski lubi operować półtonami, iść krok po kroku, na palcach, niczym Watteau - prowadzi nas jednak nie na czarowną Cyterę, ale w ślepy zaułek. On, człowiek par excellence współczesny, unika agresywnej "nowoczesności" niektórych reżyserów swojego pokolenia, by - ze szczególnym upodobaniem dla niuansów - nieodwracalnie, powoli jak zachodzące słońce, zanurzyć się w nocy. "Tramwaj" - inspirowany sztuką Tennessee Williamsa, która weszła do legendy dzięki filmowi Eli